As part of the ongoing workings of the ON-OFF project funded by the REC Programme of the EU.
‘Hate crime’ refers to a physical or a verbal attack on an individual that is motivated by prejudice against that person because of a particular characteristic, for example, their sexual orientation or gender identity. Incidents of apparent hate crimes and hate group activities of this kind constitute at the moment an alarmingly frequent phenomenon in many European countries.
Accordingly, violence and offences motivated by racism, xenophobia, religious intolerance, or by a person’s disability, sexual orientation or gender identity are all examples of hate crime, which harm not only those targeted but also strike at the heart of EU commitments to democracy and the fundamental rights of equality and non-discrimination.
Today, this form of discriminatory violence and prejudice finds fertile breeding grounds in the current economic crisis.
In September, José Manuel Barroso, the president of the European Commission, included a stark warning in his annual 'state of the union' address, saying that the euro crisis was contributing to the rise in extremism.
In addition, the failure of many National governments in the European Union to adopt coherent migration policies, chronic mismanagement of the asylum system, and, most recently, the deep economic crisis and resulting austerity have exacerbated what the United Nations High Commissioner for Refugees (UNHCR) described in late 2016 as a “humanitarian crisis.
According to the FRA’s latest report EU-MIDIS Data in Focus 6: Minorities as Victims of Crime, victims and witnesses of hate crimes are reluctant to report them, whether to law enforcement agencies, the criminal justice system, non-governmental organisations or victim support groups.
As a result, victims are often unable or unwilling to seek redress against perpetrators, with many crimes remaining unreported and un- prosecuted and, therefore, invisible.
A practical step towards combating this increasingly worrying phenomenon would be to foresee the provision of comprehensive and easily accessible information to victims of hate crime, made available in various forms (audio visual, web – based and written.)
Moreover, we should direct our focus in countries which the economic crisis has contributed to the outburst of the phenomenon, with the purpose of encouraging victims to report the crime against them and witnesses to testify against the offender/s.
The end goal must be to acknowledge victims, make these crimes more visible and hold perpetrators to account.
Καταπολεμώντας τα Εγκλήματα Μίσους (ιδέα για μελλοντική συγγραφή έργου)
Το «έγκλημα μίσους» αναφέρεται σε φυσική ή λεκτική επίθεση εναντίον ατόμου που έχει κίνητρο την προκατάληψη κατά του συγκεκριμένου προσώπου λόγω κάποιου ιδιαίτερου χαρακτηριστικού του, όπως για παράδειγμα του σεξουαλικού προσανατολισμού ή της ταυτότητας του φύλου. Τα περιστατικά των εμφανών εγκλημάτων μίσους και των δραστηριοτήτων μίσους αυτού του είδους αποτελούν αυτή τη στιγμή ένα ανησυχητικό φαινόμενο σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες.
Ως εκ τούτου, η βία και οι επιθέσεις που προκαλούνται από ρατσισμό, ξενοφοβία, θρησκευτική μισαλλοδοξία ή από την αναπηρία, τον σεξουαλικό προσανατολισμό ή και την ταυτότητα φύλου ενός ατόμου αποτελούν παραδείγματα εγκλημάτων μίσους, τα οποία βλάπτουν όχι μόνο τους στόχους, αλλά και το επίκεντρο των δεσμεύσεων της ΕΕ για δημοκρατία όπως επίσης και τα θεμελιώδη δικαιώματα της ισότητας και της μη διάκρισης.
Σήμερα, αυτή η μορφή βίας που συνδέεται με διακρίσεις και προκαταλήψεις βρίσκει γόνιμο έδαφος αναπαραγωγής στην παρούσα οικονομική κρίση.
Τον Σεπτέμβριο, ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής José Manuel Barroso συμπεριέλαβε μια έντονη προειδοποίηση στην ετήσια ομιλία του στο Κοινοβούλιο της ΕΕ, λέγοντας ότι η κρίση του ευρώ συνέβαλε στην άνοδο του εξτρεμισμού.
Επιπλέον, η αποτυχία πολλών εθνικών κυβερνήσεων στην Ευρωπαϊκή Ένωση να υιοθετήσουν συνεκτικές μεταναστευτικές πολιτικές, η χρόνια κακοδιαχείρηση του συστήματος ασύλου και, πρόσφατα, η βαθιά οικονομική κρίση και η επακόλουθη λιτότητα, επιδείνωσαν αυτό που ο Ύπατος Αρμοστής των Ηνωμένων Εθνών για τους Πρόσφυγες ) περιέγραψε στα τέλη του 2016 ως "ανθρωπιστική κρίση.
Σύμφωνα με την τελευταία έκθεση του FRA EU-MIDIS Εστίαση στα Δεδομένα 6: Μειονότητες που αποτελούν θύματα εγκλημάτων, όπως επίσης θύματα και μάρτυρες εγκλημάτων μίσους είναι απρόθυμα να τα αναφέρουν σε υπηρεσίες επιβολής του νόμου, στο σύστημα ποινικής δικαιοσύνης, σε μη κυβερνητικές οργανώσεις ή και ομάδες υποστήριξης θυμάτων.
Ως αποτέλεσμα, τα θύματα συχνά αδυνατούν ή δεν επιθυμούν να ζητήσουν αποζημίωση κατά των δραστών, με αποτέλεσμα αρκετά εγκλήματα να μην καταγγέλλονται. Ως αποτέλεσμα αυτού οι θύτες δεν διώκονται ποτέ από τις αρμόδιες αρχές ενώ τα εν λόγω εγκλήματα παραμένουν μη ανιχνεύσιμα.
Ένα πρακτικό βήμα για την καταπολέμηση αυτού του όλο και πιο ανησυχητικού φαινομένου θα ήταν να προβλεφθεί η παροχή λεπτομερών και εύκολα προσβάσιμων πληροφοριών στα θύματα εγκλημάτων μίσους και οι οποίες θα διατίθενται σε διάφορες μορφές (οπτικοακουστικά, διαδικτυακά και γραπτά).
Επιπλέον, θα πρέπει να κατευθύνουμε την προσοχή μας στις χώρες εκείνες όπου η οικονομική κρίση έχει συμβάλει στο ξέσπασμα του φαινομένου, με σκοπό να ενθαρρύνουμε τα θύματα να καταγγέλλουν τα όποια εγκλήματα εναντίον τους αλλά και τους διαθέσιμους μάρτυρες να καταθέτουν κατά του δράστη /ων. Ο απώτερος στόχος θα πρέπει να είναι να αναγνωρίσουμε τα θύματα, να καταστήσουμε τα συγκεκριμένα εγκλήματα πιο ορατά και να οδηγήσουμε τους δράστες στην δικαιοσύνη.